Bizim Çocuklar

Bir çocuk vardır, dolabını açar 100 çift ayakkabı.. Acaba yarın hangisini giysem der.. Yeni ayakkabı almalıyım bunlar eskidi der..

Bir çocuk vardır, dolabı yoktur, sağlam ayakkabısı da yoktur.. Ya yarım terliği vardır ya da yırtık lastik ayakkabısı.. Acaba yarın hangisini giysem der.. Terliği giysem hava soğuk ayaklarım üşür, ıslanır.. Lastik ayakkabıyı giysem o da yırtık ne farkeder..

İşte hayat bu kadar adaletsiz.. Hayatı adaletsiz yapanlarsa biz insanlar.. Tezekle ısınan, kış ayında dondurucu soğuklarda terlikle okula giden öğrencilerin olduğu yerde biz insanların suçu var..

Ayakkabı, bot, mont, atkı, bere.. Ne gelirse elden yardımcı olmalıyız bu çocuklara.. Kim bilir ne cevherler var içlerinde o içlerindeki cevheri çıkarmak yüzlerini güldürmek, özgüven aşılamak için yardımcı olmalıyız onlar bizim çocuklarımız..

Yardım konusunda birçok sosyal sorumluluk projesi var, onların vesilesiyle gülüyor bu çocukların yüzleri Allah onlardan razı olsun..

Benim takip ettiğim Geleceğe Işık Tut sosyal sorumluluk projesi var.. Binlerce öğrenciye destek olan bir proje.. Sadece giyecek değil, kırtasiye yardımı da yapabilirsiniz.. Paylaştıkları fotoğraftaki çocukların o içten gülümsemesi projenin ne kadar verimli olduğunun bir göstergesi aslında..


Bu projede benimde tuzum olsun, bende çocukların yüzünü bi nebze olsun güldüreyim derseniz projenin iletişim bilgileri alttaki linklerde mevcut.. Yardım edelim bizim çocuklara.. Ha gayret..



Geleceğe Işık Tut Sosyal Sorumluluk Projesi Facebook Sayfasına Ulaşmak İçin Tıklayınız..

Geleceğe Işık Tut Sosyal Sorumluluk Projesi Instagram Sayfasına Ulaşmak İçin Tıklayınız..

'' Vatanı Korumak, Çocukları Korumakla Başlar '' Mustafa Kemal ATATÜRK 

Ayrıştık Kardeşim

Kahpe terör saldırısı sonucunda ölenleri bile ayrıştırdık; o şöyleydi, o böyleydi, o açıktı, o kapalıydı, o inanıyordu, o inanmıyordu, o içki içiyordu, o namazında niyazındaydı, o şu gazeteyi okuyordu, o bu gazeteyi okuyordu..  Kimi anaydı, kimi baba, kimi eş, kimi evlat, kimi torun, kimi kardeş.. Arkadan vuruldular kahpece.. Ateş düştüğü yeri yakıyordu sürekli, geri kalanlar ise tartışıyordu daha çok ayrışıyordu..

Bize '' Ölünün arkasından konuşulmaz, şeytan bile elini çekmiş '' diye öğretti büyüklerimiz.. Ama ölülerin arkasından konuşanlar, atıp tutan insanlar ne kadar çoğaldı..

Kardeşin kardeşe iftira atıp, çelme taktığı bir düzene girdik, parçalandık, parçalandıkça etrafa dağıldık, ayrıştıkça ayrıştık..

Menfaat kutsal oldu, sadece makam mevki düşünüldü değerler çiğnendi, ahlaksızlık arttı, saygı kalmadı, sadece dinlemek ve izlemek tercih edildi, okumak düşünülmedi hiç..

Kur'an-ı Kerim, manasını anlayarak ve ondaki yüce hikmetler düşünülerek okunmaya çalışılmadı.. Hep ezber yapıldı, ezbere konuşuldu..

Yıllarca mübarek insan denilenler sahte çıktı halen akıllanılmadı.. Halen mübarek insan arayanlar, kula kul olmak isteyenlerle dolu etraf..

Gösteriş meraklılığı arttı.. İyilik, ibadet, yenilen, içilen, gidilen hep gösteriş konusu oldu.. Sonra bahaneler çıktı ortaya '' O da paylaşıyordu bende paylaştım '' diye..

İnsan olmak unutuldu, şeref, haysiyet, namus, vatan.. Hep ikinci plana atıldı önemli olan cebi doldurmaktı gerisi boş..

Eleştiriye tahammül kalmadı, eleştiren bertaraf, pofpoflayan taraf edildi..

Geçmişte söylediklerini, gittiği yerleri unuttu insanlar pişkinleşti hiç utanmadı..

'' Bende hata olmaz, bende yanlış olmaz ne diyorsam doğru '' diyenler çoğaldı kimse hatasını kabul etmedi, kimse yanlışını görmedi..


Sonunda ayrıştık kardeşim..


Hepimiz ayrı kutuplara bölündük, bölündükçe daha çok vurulduk, vuruldukça daha çok ayrıştık.. Acı da bile birlik olamadık..

Parçalandık,, Ölülerimizi bile ayırdık..

Sonumuz iyi değil kardeşim.. Daha fazla geç olmadan toparlanmamız lazım..

Allah Yar ve Yardımcımız Olsun..